Stradivarius w Zamku

Stradivarius w Zamku

7–26 grudnia 2018 r.

Sala Rycerska

Jak już informowaliśmy, w maju 2018 r. pierwszy w powojennej Polsce Stradivarius za sprawą Fundatorów Romana Ziemiana i Stephana Morgensterna, założycieli portalu FutureNet, trafił w ręce wirtuoza Janusza Wawrowskiego*[i], uznawanego za najwybitniejszego polskiego skrzypka swojej generacji, obdarzonego wyłącznością gry na tych wyjątkowych skrzypcach. 30 listopada 2018 r. odbyła się premiera płyty Hidden violin, nagranej przez Wawrowskiego na tym niezwykłym instrumencie.

W roku obchodów 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości, skrzypce otrzymały 4 grudnia br. zaszczytne imię „Polonia” i zostały zdeponowane w specjalnie wykonanej dla nich szklanej gablocie, która umożliwi ich prezentację publiczną. Konstrukcja witryny pozwoli na przekroczenie dotychczasowej bariery bezpieczeństwa i zbliżenie wzroku na taką odległość, która umożliwi dokładne poznanie wszystkich niuansów konstrukcyjnych tego rzadkiego instrumentu.

Od wtorku do niedzieli będzie można go podziwiać w ramach biletu na Trasę Zamkową. W środy zobaczą go także chętni zwiedzający wystawę czasową Znaki wolności. O trwaniu polskiej tożsamości narodowej, która rozpoczyna się nieopodal miejsca prezentacji skrzypiec.

Prezentacja skrzypiec w Zamku Królewskim w Warszawie i nagranie płyty Hidden violin nie byłyby możliwe, gdyby nie otwarcie na świat i intelektualna inwestycja Romana Ziemiana i Stephana Morgensterna, którzy wierzą w ideę dostępności do dzieł kultury, szerząc myśl edukacyjną i filantropijną.

Poniżej – przypomnienie emocjonalnej opowieści o nich, w której zawarte są słowa muzyka.

Stradivarius – to jedno słowo wywołuje dreszcz podniecenia na całym świecie. Nie bez powodu. Stworzone przez słynnego lutnika dzieła warte są miliony dolarów. Instrumenty lutnicze tej klasy dają nieporównywalne z niczym brzmienie. Jest tylko jedno „ale” – muszą trafić w ręce wytrawnego wirtuoza. Bywają kapryśne, niczym żywy organizm i tylko duże umiejętności pozwalają wydobyć pełnię ich możliwości.

Wawrowski od lat marzył o pojawieniu się w Polsce tej klasy instrumentów lutniczych, uważając, że ich brak marginalizuje polskich artystów na arenie międzynarodowej.

Ten Stradivarius to znacznie więcej niż wspaniałe skrzypce – mówi Janusz Wawrowski –to ambasador naszej muzyki na świecie. Jego historia i niesamowite brzmienie budzą zainteresowanie natychmiast, kiedy tylko o nim wspomnę i kiedy tylko się pojawia!

Polska przed II wojną światową miała Stradivariusy. Niestety wszystkie te niezwykle cenne instrumenty wywieziono, sprzedano lub przekazano w inne ręce. Teraz, po raz pierwszy  w powojennej historii kraju, mamy „swojego” Stradivariusa. Co więcej – jest to instrument absolutnie wyjątkowy!

Wiele szczegółów dotyczących tych skrzypiec owianych jest tajemnicą. W swej budowie wybiegają mocno ponad okres twórczości nazywany Amatiese. Forma instrumentu nawiązuje już do najwspanialszych egzemplarzy Stradivariego z tzw. okresu złotego jego twórczości. Ten egzemplarz pozostawał przez lata w rękach prywatnych właścicieli. Wykonywano na nim koncert tylko raz w roku. Dzięki temu jest to obecnie jeden z najlepiej zachowanych Stradivariusów na świecie. Dokładne badania tego 333-letniego instrumentu wykazały, że wszystkie jego elementy są oryginalne i doskonale zachowane. Autentyczność skrzypiec potwierdzają certyfikaty.