Zniszczenie i odbudowa Zamku Królewskiego w Warszawie

Zwiedzanie Zamku Królewskiego warto rozpocząć od multimedialnej wystawy historycznej mieszczącej się w piwnicach. Ekspozycja ta za pomocą angażującej emocjonalnie narracji, zachowanych archiwaliów oraz nowoczesnej technologii przybliża barwne i burzliwe koleje losów budowli stanowiącej dla Polaków symbol niepodległości. Bez tej wiedzy nie sposób zrozumieć kulturowego fenomenu Zamku Królewskiego w Warszawie.

Wystawa dzieli się na trzy części, z których każda prezentowana jest w osobnym pomieszczeniu.

Część pierwsza przybliża skrótowo historię Zamku od założenia pierwszej budowli warownej na lewym brzegu Wisły w XIV w. przez kolejne stulecia funkcjonowania i rozwoju aż do końca II Rzeczypospolitej. Gmach służy wówczas jako rezydencja władców (najpierw książąt mazowieckich, potem królów Polski), pierwsze miejsce obrad Sejmu, wreszcie siedziba Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Część druga przedstawia dramatyczny punkt zwrotny, jaki stanowią losy Zamku w trakcie II wojny światowej – od ostrzału artyleryjskiego i pierwszych zniszczeń 17 września 1939 roku przez heroiczną ewakuację dzieł sztuki aż po wysadzenie zamkowych murów w powietrze przez wojska niemieckie jesienią 1944 roku, w czasie powstania warszawskiego.

Część trzecia poświęcona jest wielkiemu projektowi odbudowy Zamku Królewskiego i rekonstrukcji jego wnętrz, zrealizowanemu w latach 1971–1984. Przedsięwzięcie to stanowiło – pod względem nie tylko konserwatorskim, ale także społecznym i symbolicznym – ewenement na skalę światową. Stało się możliwe dzięki woli i konsekwencji konkretnych osób, ale także zaangażowaniu całego polskiego społeczeństwa w ramach bezprecedensowej zbiórki finansowej.


Wstęp na podstawie nieodpłatnego biletu ewidencyjnego do pobrania w kasie Zamku.

Wystawa niewskazana jest dla osób nadwrażliwych na bodźce sensoryczne.