Apoksyomenos

Apoksyomenos

Rzeźba przedstawia nagiego atletę czyszczącego ciało skrobaczką. Po przebytych zawodach pozbywa się z niego resztek oliwy zmieszanej z kurzem i potem.

Figura pierwotnie stała w lekkim wykroku, przenosząc większość ciężaru ciała na lewą nogę. Kąt nachylenia linii bioder był w opozycji do linii barków. Lewa ręka zgięta w łokciu trzymała skrobaczkę i czyściła wyprostowane prostopadle do ciała prawe ramię. Za lewą stopą zlokalizowano pień drzewa, który w wykonanym z brązu oryginale pełnił funkcję wspornika.

Mimo braku górnej części ciała obiekt można rozpoznać dzięki charakterystycznym fragmentom podpór i łączników między kończynami. Ciało jest silne, ale także delikatne. Przyjęta poza sprawia, że obiekt wygląda pięknie i zmysłowo.
 

Rzeźba ukazuje losy większości gipsowej kolekcji Stanisława Augusta Poniatowskiego, a później gabinetu wzorów Uniwersytetu Warszawskiego.

Figury albo uległy zniszczeniu podczas bombardowania w 1939 roku, albo zostały rozstrzelane przez Niemców. Prezentowany destrukt jest świadkiem brutalnej rzeczywistości, w jakiej znalazły się polskie kolekcje podczas wojny, a jednocześnie stanowi pomnik dziedzictwa narodowego wyłaniającego się spośród zgliszczy.

 

Apoxyomenos

The sculpture depicts a naked athlete cleaning his body with a scraper. After the competition, he is getting rid of the remaining oil mixed with dust and sweat.

The figure originally stood in a slight stance, shifting most of its weight onto the left leg. The angle of the hips was opposite to the angle of the shoulders. His left arm was bent at the elbow and held a scraper, cleaning his right arm, which was straight and perpendicular to his body. Behind the left foot, a tree stump was located, which in the original bronze sculpture served as a support.

Despite the absence of the upper body, the object can be identified thanks to characteristic fragments of supports and connectors between the limbs. The body is strong, but also delicate. The pose makes the object look beautiful and sensual.
 

The sculpture depicts the fate of most of Stanisław August Poniatowski’s plaster collection, and later the design cabinet of the University of Warsaw.

The figures were either destroyed during the bombing in 1939 or shot by the Germans. The presented destruct is a witness to the brutal reality that Polish collections faced during the war, and at the same time it is a monument to the national heritage emerging from the ashes.